17 AĞUSTOS BU GÜN...

Bu gün 17 Ağustos.

Hüzünün sekizinci yıl dönümü bu gün.

Tebessümlerin öldüğü, sevgilerin bölündüğü gün bu gün.



17 Ağustos bu gün.

Sıcak bir Salı gecesi, zaman mahmurluğundayken uykunun,

yıldızların yere dokunduğu,

ayın ay olduğu gece,

kaderin ayrı,ap ayrı yazıldığı gece bu gece.



17 Ağustos bu gün.

Günlerden bir kara gün, gecelerden bir kara gece.

Başların öne, yaşların yere, saçların yele düştüğü gün.

Ömrün sele düştüğü gün bu gün.





17 Ağustos bu gün.

Günlerden bir acı gün, gecelerden bir yalnız gece.

Solukların durduğu, körpecik yüreklerin son kez vurduğu.





17 Ağustos bu gün.

Türkülerin sustuğu gün, kaderin kadere küstüğü gün.

Yolların tükendiği gün bu gün.



17 Ağustos bu gün.

İnsanlık dersinin verildiği, bir milletin millet olduğunu gösterdiği gün bu gün.

Van’ın, Erzurum’un, Ankara’nın, Diyarbakır’ın, Trabzon’un,

fakirimin, zenginimin, kızımın, kızanımın,

yaşlımın, gencimin, çocuğumun,

velhasıl insanımın, dünyaya örnek olduğu gün bu gün.



17 Ağustos bu gün.

Yıl dönümü bir acının.

Bir hastane bahçesinde yatarken çaresiz,

bir bisküvi parçasını dudaklarıma sıkıştıran küçük çocuğun anıldığı gün bu gün.



17 Ağustos bu gün.

Ayaklarımdaki derin yara izlerinin sızladığı,

gözlerimin yaşardığı, yüreğimin yandığı,

hep ağladığım gün bu gün.

Hayata yeniden döndüğüm gün,

ikinci hayatıma başladığım gün bu gün.

17 Ağustos bu gün.