Türkçülüğün Son Kalesi: Atsız

Onun hayatı, çok çeşitli darbe ve işkencelere rağmen ülkü yolundan dönmemenin hikayesidir. Türkçülüğün, ruhları büyüleyen ateşine küçük yaşta gönlünü kaptırmış olan Atsız, yalnız midesi için yaşayan vatansız, sütü bozuk soysuzların tüm kahpeliklerine ve kalleşliklerine rağmen gönüllerde hayranlık uyandıracak kadar mert ve dürüst olmuş; para, mevki hırsından uzak yaşamış ve davasına, ahlakına zerre kadar leke sürdürmemiştir. Türkçülük hareketini; devrin baskıcı hükümetinin en zalim işkencelerinde bile büyük cesaretle devam ettiren sayılı yiğitlerden birisi olmuştur. Şan , şöhret ve tüm dünyevi zevkleri terk ederek, hapishanelerde, nezarethanelerde ve sürgünlerle dolu ama onurlu bir yaşamı ve ardından şerefli bir ölümü tercih etmiştir... Kısacası; Türklük için yaşamış, Türklük için savaşmış ve Türklük için Türk gibi ölmüştür.
Kader onu davası uğruna zindanların karanlık uzun dehlizlerine itse de, Davası onu; okul koridorlarından alıp zindanlara çekse de, “Atsız Mecmua”dan başlayarak “Ötüken”e kadar bütün makalelerinde, şiirlerinde ve romanlarında gönül verdiği ülküyü ayakta tutmak için çabalamıştır.


Yaşadığı dönemin, karanlık siyasi havası içinde bir ışık gibi parlamış ve bugün ki milliyetçi nesli bilgisi, dürüstlüğü, ahlakı ve inancıyla yetiştirmiştir. Türkçülüğün bugünlere gelmesini sağlamıştır.


Berrak düşünen, cesur konuşan, mücadeleci, keskin zekalı ve kuvvetli mantığı olan bu yılmaz savaşçının ünü yurt sınırlarını aşmıştır. Geride bıraktığı o ölümsüz eserleri sayesinde aynı değerde fikir adamları yetişeceği ve yeni nesil Türkçülere ışık tutacağı için üzüntümüz bir nebze azalmaktadır. Türk milliyetçiliğinin yıllardır hiçbir kuvvetin burcundan indiremediği bayraklarından biri olan Atsız’ı, ölüm bile burcundan indirmemiştir.


Bugün milliyetçilikten başka bir ideolojiyi benimseyenler, vatan sevgisinin, insanın damarlarındaki kanı alevlendiren sıcaklığından mahrum kalmaktadırlar. Bu sevginin tutuşturduğu kalplerin sayısı dün sayılamayacak kadar çoktu. Bugün de vardır. Yarın da var olacaktır. Ardımızdan gelen ve bu kutlu davayı sırtlayacak olan nesiller tüm dünyadaki Türklüğün bir gün tamamıyla esaretten kurtulduğunu ve yine Acun’a hükmettiği günleri göreceklerdir.


Biliriz ki, bir ülküye yön vermiş olan insanlar hiçbir zaman unutulmazlar. Çünkü ülkülerin sadık sahipleri ve yılmaz bekçileri vardır. Türkçülük ülküsünün dünkü sahiplerinden devralınan bu kutlu bayrağı taşıyıp, nesilden nesile aktaracak olan Türkçülüğün bugünkü yılmaz ve tunç yürekli bekçilerinin, bir Ergenekon Bozkurdu misali nesiller boyu hatırlanıp, sonsuza dek saygıyla anılmalarını dilerim.


Bu, hiçbir gücün söndüremeyeceği bir meşaleyi daima yakabilmek ve onu cesurca taşıyabilmek yeryüzündeki en büyük şeref ve gurur kaynağıdır. Hele hele medeniyetler kurmuş, tarihi şan ve şereflerle dolu Türk milletinin ezeli ve ebedi ülküsünün meşalesini taşımak, bir Türk soyluya en büyük mertebelerin ve makamların bile hissettiremeyeceği bir hazzı ve onuru yaşatır.


Türkçülüğün yıkılmamış ve sonsuza dek de yıkılmayacak kalesi olan Atsız Atamız’ın, ruhu şad olsun, mekanı uçmak olsun....


Bizlere bıraktığı o kutsal bayrak, nice Atsızlardan, nice Atsızlara ulaşacak ve Türklük ölümsüzlüğü yaşayacaktır.


DARBEYLE GÖNÜLLERDE YATAN ÜLKÜ SİLİNMEZ!

ATSIZ YERE DÜŞMEKLE BU BAYRAK YERE SERİLMEZ!..