YÜREĞİMİN KIYISINDAYIM

YÜREĞİMİN KIYISINDAYIM


Zamanın öyle bir yerine geldim ki artık geriye dönüp eski anları yaşamak mümkün değil. Öyle bir kaymışız ki zamanın boşluğunda neyi nereye koysak uyuşmuyor, uymuyor.

Kelimeler yetersiz geliyor anlatmaya. Koşar adım ilerliyoruz zamanın ardından, sanki tutabileceğiz de kıyısından, çırpınıyoruz işte.

Kelimelerin zincirlerini kırıp doyasıya yazmak istiyorum ama olmuyor be hayat!

Yazamıyorum işte. Sanki elim, ruhum, kalbim demirden zincirlerle bağlanmış, prangalar vurulmuş her bir uzvuma…

Yüreğimin kıyısındaki o küçücük çırpıntıları ortaya çıkarsam belki eski ben oluvereceğim. Körelmiş duygulara esir olmaktan kurtulacağım. Yalnızlığın o dayanılmaz acısını sileceğim ruhumdan. Neden? Neden hayat böyle hep acımasız? Neden zehrini hep benim içime akıtıyor? Yapmak istediklerimi ne zaman yapacağım? Ne zaman içimde bulunan çırpınıp duran o kuşu serbest bırakacağım?

Bırakmalıyım...

Aslında şu anda ne istiyorum biliyor musun? Sahil kenarına gidip çay ve simit yemek. Sadece gecelerin beni göreceği ve yalnızca martıların tanıklık edeceği bir sahile. Artık rüzgarda savrulan yaprak olmak istemiyorum, rüzgar olmalıyım, yağmur damlalarının vurduğu küçük pencere olmak istemiyorum, yağmur olmalıyım ve bir melodi gibi özgürcesine yağmalıyım dünyaya. Belki de sevdiğinin saçları arasında süzülüp dudaklarına düşmek ve ölümsüzlüğe kavuşmak…

Keşke martılar kadar sınırsız olsam, sınırları tanımasam. Çirkin sesimle haykıra haykıra şarkı söylesem, denize, göğe, yeryüzüne, dağa, taşa, toprağa..

Keşke bir şarap şişesinde kaybolsam ve sarhoşluğa uzatsam ellerimi…

Anlıyor muyum kendimi, ya da anlatabiliyor muyum içimden geçenleri bir çırpıda. Çıkarabiliyor muyum o doyumsuz ezgileri ruhumun derinliğinden. Dökebiliyor muyum hissettiklerimi bir çay kıvamında bu kağıda…

İşte en büyük benim o zaman. Rüzgarım, yağmurum, martıyım, bir kadeh şarabım…

Ve bir mavinin içinde kaybolan küçücük dalgayım. Yaşamanın sebebini sorsalar mavi derdim. Mavi deniz, mavi gökyüzü ve mavi bir çift göz.

Her şey bundan ibaret şu kocaman dünyada başka neyin önemi var ki