02 kasim günün hikayesi

5 Ekim: Bugün var
edildim. Buradayim. Varim. Müthis bir duygu bu.
Var oldugumu henüz annem ve babam bilmiyor.

Bir elma çekirdeginden bile küçügüm. Ama ne de olsa, ben benim.
Varim ya! Bu bana yetiyor. Henüz bedenim belli belirsiz, yüzüm yok
ama, varligimi ve benligimi hissedebiliyorum. Bir kiz olacagim ve
baharda çiçekleri sevecegim.

19 Ekim: Biraz büyüdüm. Kimildamam mümkün degil. Annem henüz
farkinda degil ama onun kaniyla besleniyorum. Kalbini dolasip
gelen simsicak kan bana geliyor. Beni sevecek bir kalbin
kipirtilarini simdiden hissediyorum. Annem beni çok sevecek. Annem
için güzel bir sürpriz olacagim.

23 Ekim: Hiç göremedigim bir el agzimi biçimlendirmeye
basladi.
Dudaklarimda onun dokunusunu hissediyorum. Bu "el"in dokundugu
yerler dudagim damagim oluyor. Düsünün bir yil sonra bu elin
dokundugu yerde tebessümler açacak, gülecegim. Dudagimdan ve
dilimden sözler dökülecek. Herhalde önce "Anne!" diyecegim. Anne
duyuyor musun beni? Seninle konusacagim. Sana gülecegim.
Kimilerine göre hâlâ daha var degilmisim. Nasil olur? Varim ve
gülücükler sunacak dudaklarim da olmak üzere ya. Hem sonra bir
ekmek kirintisi ne kadar küçük olursa olsun yine ekmektir. Öyle
degil mi annecigim? Ah bir konusabilsem!

27 Ekim: Bugün pek mutluyum. Içimde tatli bir kipirti basladi.
Artik bir kalbim var. Kalbim atmaya basladi. Hayatim boyunca böyle
atip duracak.
Sevgilerle dolduracagim kalbimi. Tipki anneminki
gibi... Annem bedeninde iki kalbin birden atmaya basladigini
bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor musun anne?

2 Kasim: Her gün biraz daha
büyüyorum. Kollarim ve bacaklarim da biçimlenmeye basladi. Hele
bir büyüsün kollarim bak nasil kucaklayacagim seni annecigim. Su
ayaklarim da tamamlansin da, beraber çiçekli bahçemizde yürürüz.
Belki birlikte okula gideriz.

12 Kasim: Ah evet. Bunlar, bunlar ne kadar sevimli ve küçük
seyler. Aman Allah'im parmaklarim da çikmaya basladi. Bunlarla
çiçek toplayacagim, annemin elini tutacagim, kalem tutacagim.
Belki de güzel bir siir yazacagim. Annecigim, orada misin?
Ellerimi ellerinin
arasina koymak için sabirsizlaniyorum.

20 Kasim: Oh, nihayet.. Annem doktora gitti. Burada oldugumu
ögrendi.. Yasasin! Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni.
Ultrason diyorlarmis. Resmimi bile çekti. Sevinmiyor musun
annecigim? Seneye kalmaz kollarinin arasinda olacagim.

25 Kasim: Artik babam da burada oldugumu biliyor. Fakat henüz kiz
oldugumun farkinda
degiller. Onlara sürpriz yapacagim..

10 Aralik: Bugün yüzüm tamamlandi. Artik iki güzel gözüm, bir
küçük burnum, dudaklarim ve yanagim var. Anneme benziyorum galiba.

13 Aralik: Artik çevreme bakabiliyorum. Etrafim çok karanlik ama
olsun. Yine de mutluyum. Yasiyorum ve varim. Kisa bir süre sonra
gün isigini görebilecegim, renkleri ve çiçekleri taniyacagim.
Rüyamda gördüm. Dünyada gökkusagi diye bir sey varmis.. Onu çok
merak ediyorum.. Annecigim, babacigim sizin yüzünüzü de görecegim.
Tanisacagiz.. Mutlu olacagiz. Gülüsecegiz..

24 Aralik: Kulaklarim daha iyi duyuyor artik. Annecigim, senin
kalbinin seslerini duyuyorum. Benim kalbimin atislarini da sen
duyabiliyor musun? Hatta sesini bile taniyabiliyorum. Sesin ne
kadar tatli. Hiç duymadigim bir sey bu. Güzel ve saglikli bir kiz
olacagim. Kollarinda uyuyacagim, yüzüne bakacagim, o tatli sesini
dinleyecegim. Benim için ninni de söyleyecek misin annecigim? Sen
de beni özlüyorsundur mutlaka. Beni koklayacaksin.. Çok
seveceksin,
degil mi?

28 Aralik: Anne burada bir seyler oluyor. Doktor abla neden mutsuz
bakiyor böyle... Sen aci çekiyor gibisin. Kalp seslerin degisti...
Sustun. Benimle niye konusmuyorsun anne? Anne. Anne. Annecigim.
Yüzümde soguk bir sey hissediyorum. Anne, yüzümü parçaliyorlar...
Anne bir seyler yap. Anne. Kolumu çekiyorlar anne. Canim yaniyor
anne... Anne. Ayaklarimi parçaliyor bu sey anne... Beni sana
baglayan damari kopardilar anne. Anne kalbimi parçaliyorlar.
Annecigim. Anne. Anne. An.