YA SEV, YA SAY, YA SÖV TADA TERK ET

Ya sev ya say

Herkesin öfkesinin kabardığı bir ortamda Polyannacılık oynamaya niyetim yok. “Aman koçum, birlik ve beraberliğimizi bozmayın, ne güzel gül gibi geçinip gidiyoruz!” saflığında da değilim. Hele Boğaz’da kahvesini yudumlarken Şemdinli’de yaşananlar hakkında ahkam kesenlerden hiç değilim. Terörün bölgeyi en fazla yaktığı dönemlerde bölgeyi dolaşan hem halkla hem de devlet yetkilileriyle konuşan bir gazeteci olarak yazıyorum.
Türk Ceza Kanunu’nda, infazına sınırlama getirilse de idam cezasının bulunmasını savunanlardanım. Bununla birlikte Avrupa’da idam cezasının kaldırılmasının gerekçesini anlıyorum: “Birey cinayet işliyorsa, o bireyi katillik evresine kadar getiren şartları hazırlayan ve tedbirini almayan aile ve toplum da suçludur!” Öyleyse Kore’de ve Kıbrıs Harekatı’nda vatanı için ölüme koşan insanları kendi devletine kurşun sıkma zilletine sürükleyenler de suçludur. Dış mihrakların ajanları insanımızı kandırırken, istihbaratını çalıştırmayan önlemini almayanlar da hatalıdır. En azından ihmalleri vardır.
Kişiler ve sivil kurumlar “Ya sev ya terk et” diyebilir, sorumluluğu kendilerini bağlar. Fakat devlet daha ciddi stratejiler ve politikalar üretmek zorundadır. Sevmeyenin niçin sevmediğini de sorgulamak ve buna yol açanlardan da hesap sormak zorundadır. Suçluları yurt dışına sürmek değil, ıslah etmek, mümkün değilse cezalandırmakla yükümlüdür.
Halk müziğinin ustası Ozan Arif de, Anadolu rock müziğinin güçlü sesi Cem Karaca da vatanını terk etmek zorunda bırakılanlardandı. Ozan Arif’i ’öpmeye kalktığı el’vururken, Cem Karaca da hakkında ferman eyleyen devlete karşı ’kelle fiyatına hürriyet’i seçmişti. Kişiler kendilerini savunmak için evinde ve işyerinde silaha davranabilir. Malını, canını ve namusunu korurken silah kullanırsa nefsi müdafaadır, can verirse şehitlik makamını kazanır. Ancak aynı silahı sokakta saldırmak maksadıyla kullanırsa, o da devlet düzenini hiçe saydığı için anarşist sayılır. Saldırırken vurulursa ne şehit olur ne gazi...
“Yaratılanı yaratandan ötürü seven” bir geleneğin mirasçıları gerektiğinde “ne olursan ol yine gel” diyecek kadar da erdemlidir. “Sevdim mi tam severim, sildim mi bir kalemde” deyip köprüleri atmak işin kolayına kaçmaktır. Öfkelendiğimiz kişilerin gerçekten nankör olması, bizim civanmert olmamızı engellememelidir.