İnsan Dergahı Kendini bilmeyen kula yanarım
İnsan dergâhına girmeye geldim.
Savaş benden uzak, gelse kaçarım
Dünyaya barışı, sunmaya geldim.
Silahlar susmuyor insanlar yerde
Analar ağlıyor, feryat göklerde
Cehalet kör olmuş gözlerde perde
Gözlerin ışığı, olmaya geldim.
Hortumcular patron, dürüstler çırak
Kimi yerde seller, kimi yer kurak
Yemyeşil topraklar olmadan çorak
Bu hale koyana, sormaya geldim.
Gökyüzünde matem, yerler karanlık
Dostluğun yerini almış düşmanlık
Duygular körelmiş, bitmiş insanlık
Kaybolan sevgiyi, bulmaya geldim.
Yanlış yola sapar, doğru dururken
Kardeş, kardeşine kıyıp vururken
Mansur dayanır mı can kudururken
Onun için �insan olmaya geldim�.