19 nisan Günün Şiiri

Yorulmak ve Kanamak


hüzün yüzümde ayna
belki de bu yüzden yağmurların yağması
bu çocukluk
bu gitmeler
bu yalnızlık

hiçbir şeyimsin diyen insanların
her şeyi olduğunu hatırlayan
bir kadının elleriydi belki de hüzün

bir tutam kalmak
ve alabildiğine gitmekten öte
hiçbir şey yoktu teraziyi dengeleyen

çocukların kapı zillerine basıp da kaçmaları kadar
kolay olmuyordu uzaklaşmak
ki aslında çocuk değildik sevişmelerde
uyandık
ve kandırıldık

öyleyse sen söyle usta
bu yağmurlar bir yüreği bile ıslatabiliyorsa
ve çözülmüyorsa dili haykırışların
hasret bunun neresinde..?

belki bir sazın tellerinde kaybettik masumiyeti
belki de susturulduk kavuşmalarda bile
deniz gençliğindeki gibi mavi değilse
bu ne denizin suçu
ne de martıların..

kalbim.!../..affet bütün sevdalarımı
yoruldum
ve kanıyorum..


Pelin Onay