24 nisan günün hikayesi

Hikayemin kahramanı aile ağacımızın hayatta olan en büyük ismi. Şöyle de ifade edebilirim; seksen yedi yaşındaki bebeğimiz canımız. O benim anneannem.
Eskiler başka deriz her konuşmamızda. Gerçekten öyle. Anneannem o kadar torunu çocukları varken bir şey eksik olsun bizden önce kalkar getirirdi. Bizi bile kaldırmazdı yerimizden. Dayısı büyütmüş onu hizmetse ibadet gibiydi onda. Elinden gelse hala yapacakta hafızası yanıltıyor bazen. Unutuyor her şeyi. Bizleri bile…
Dedemle aralarındaki bağ bir başkaydı. Anneannem iki yaş büyüktü dedemden. Rahmetli dedeme bir şey olmasın diye onun işlerini de yapardı hep. Dolu dolu Halil’im derdi her sözünün başında.
Dedem rahmetli olduğundan beri sırayla annem dayım ve teyzemde kalıyor anneannem. O kadar yıkıldı ki dedemi kaybedince geçici hafıza sorunu yaşıyor. Ben her tatilimi onların yanında geçirirdim onun için beni bir başka sever kollar. Bende onu. Geçtiğimiz aylarda anneme bir değişiklik olsun bize gelin anneannemle dedim. Yirmi gün kadar birlikte kaldık. Ama nasıl güzel vakitlerdi o nu sizlere yazarak yaşatabilir miyim bilemiyorum.

Benim altı yaşındaki oğlumu kıskanmaya başladı anneannem. Ne zaman oğlumu kucağıma alıp sevsem

-Çok ayıp in misafirin kucağından oğlum der.

Oğlum
-Anne büyük ninem yine unuttu senin oğlun olduğumu deyip iyice boynuma sarılmaz mı? Küçücük aklıyla işi eğlenceye çevirecek işte. Ama anneannem o kadar ısrar eder ki

- Oğlum kalksana gelirsem döverim! der bu kez de.
Baktım ki olay büyüyor hadi oğlum anneanneye benim kim olduğumu hatırlatalım derim. Yanına gideriz

- Ah be anneannem ah be pamuğum! Senide çok seviyoruz biz sarılırım boynuna. Diğer taraftan da oğlum gelir sarılır öper o yılların çökerttiği yanaklarından. Birden değişir anneannem. Başlar oğlumu sevmeye…

- Benim oğlum çok uslu benim oğlum akıllı annesini de hiç üzmez. Bu defa o bizi sarıp sarmalar.

Büyük oğlumlayken de aynı tavrı yapar kendisini ihmal edeciğimizi sandığından mıdır bilmem?

Kendimi onun yerine koyup düşünürüm bazen. O hiç yalnız kalmadı. Bir gün bile yalnız uyumadı. Bizdeyken de ben onunla aynı odada kaldım oğlumla beraber yirmi gün boyunca. Rabbim kimseye yalnızlık nasip etmesin özellikle de yaşlılıkta. Değerlerini bilelim o büyüklerimizin yaşanmışlıklarıyla bize en büyük ders onlardandır eminim.

Sevgiler tüm duyarlı kıymet bilen yüreklere.

alıntı...