3 Temmuz 2009 Günün Hikayesi

Konu: 3 Temmuz 2009 Günün Hikayesi Cuma Tem. 03, 2009 6:05 pm

3 Temmuz 2009 Günün Hikayesi
« : Temmuz,07/02/09, 2009, 10:25:14 »

Hiç bir insanı unutmak
bir insandan vazgeçmek
bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda
kaldın mı hiç?

Hani ölmüş gibi
hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi
her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip
ama aslında hiç gelemeyeceğini de bilmen gibi.

Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek
ama ölmüş gibi ulaşılmaz olması artık o insanın sana
ne kadar katlanılmaz bir gerçek değil mi
sen hala bu kadar sevgili iken?

Özlemek
bu kadar özlemek
etini kemiğini yakarcasına özlemek…
çok kötü değil mi?
Bu kadar özleyip onu görememek
ona dokunamamak
onu işitememek
artik sonunun “Pi” hali değil mi? Biliyorsun değil mi?

Ne kadar umutsuz bir arayıştır o
kalabalık caddede geçen binlerce yüze bakmak
belki bir kez daha görebilmek için o yüzü
belki biraz önce geçti bu kaldırımdan diye düşünmek
belki şu an arkamda yürüyen insanların içinde bir yerde demek
belki şu an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar yaşamak
ne zordur değil mi?

Ne kadar eritir insanı farketmeden.
Sen de biliyorsun değil mi bunları?
Bir sinema koltuğunda sen de iki kişi gibi oturdun mu hiç?
Hiç iki kişi gibi zevk aldın mı bir konserden yalnız başına?
Güzel bir kafe keşfettiğinde
güzel bir film seyrettiğinde
güzel bir şarkı dinlediğinde
güzellikleri oranında eksik kaldıklarını hissettin mi
paylaşamadığın için onunla.

Bir barın kalabalığında hiç yarım vücudunla sallandın mı ortada?
Hiç iki kişilik beyninle yarım insan olabildin mi?
Baktığında aynana sadece yüzünün bir yarısını gördüğün
oldu mu hiç?

Sana hayatındaki en büyük yoksunluğu yaşatandan
nefret edemediğin zamanlar oldu mu hiç?

Gözünün içine baka baka kolunu bacağını kesen bir insanın yüzüne
sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildiğin zamanlar
oldu mu hiç?

Hayatta inandığın bütün değerlerini altüst eden birisine
aşk şiirleri yazabildin mi?

Onu içinde korumanın seni yok etmek olduğu zamanlara
feda oldun mu hiç?

İçinde ağlayan çocuğa umut şarkıları söyleyemediğin
özlemini
susuzluğunu
açlığını gideremediğin zamanlar oldu mu hiç?

Kanayan yarasını gördüğün
ama merhem olamadığın zamanlar.

Gücünün
hani o tanrısal gücünün
bir çocuğun ağlamasını susturamayacak kadar olduğunu
gördüğün zamanlar
oldu mu hiç?
Hiiiiiiiç…
Hiiç…
hiç…
bir hiç…