21.12. 2009 günün siiri

Sen Gel

belki anlatılır belki anlatılmaz
bu karamsarlığın nedeni.
unutmaya yüz tutmuşken
neden tekrar aklımdasın
gecelerimde gündüzümdesin

özlemek değil bu
güzel olan bir kaç anı anımsamak
ama gözleri yaşlı ama kalbi buz kesmiş
şimdi sensizliğe yelken açmışken
neden haber getiriyor kuşlar?
neden ağaçlar tatlı tatlı fısıldıyor adını

dün ilk kez uyuyamadım
sensizliğin ardından
gözlerim karanlığın içinde aydınlığını aradı
birde akşam rüzgarı eşlik etti yalnızlığıma
belki o an sesini duysam
kendimi uykunun derinliğine bırakabilirdim..

herşey herkes tüm dünya girdi aramıza
boş kollarda aradın paha biçilmez mutluluğunu
bendeki aşkı hiçe saydın
senin gibi bir dünya servetine kanmadım
gidipte beş para etmez insanlarla aramızdaki aşkı öldürmedim..

sen şimdi rahatmısın??
eğlenebiliyormusun sahte gülüşler etrafında
ya da eğlandirebiliyormusun yalanlarınla
hala eskisi gibimisin?
hiç mi değişmedin?
biliyorum seni değiştirmeye hiç hakkım olmadı
günlerce yazabilirim seni
ya da bir anda silip atabilirim
ya gelir tekrar koynuna girerim
ya da sensizliği dost bilir
sarılırım boş bir hayaline
savrula savrula uzaklara göçerim

sensiz değeri yok geçen zamanın
içimde senden kalan bir hüzün
dilimde sessiz adın
kimseler duymuyor artık sen ve beni
onlarda benimle birlikte alıştılar bu terkedişe
ne güzel bir resminin olamaması
kendimi bu şekilde alıştırabilmek herşeye

aynı şehirde kocaman bir yalan olarak yaşamak
ve dönüp dönüp karlı kaldırımlara bakmak
ulaşabileceğim bir numaran varken arayamamak
ne bileyim
unutmadım mı acaba seni
neden yazıyorum sanıyorsun
sevmesem niye karalayım kağıdı kalemi..

özlediğim bişeyler var
senden de benden de öte
bir sıcaklık bölsün rüyalarımı
bir nefes ver
birde kokunu bırak ellerime
sen gitsende kokun kalıyor yastığımda
itiraf etmeliyim ki özlüyorum seni
bende bilmek isterdim senin tarafından özlendiğimi
vede beklerdim kapımı çalışını
sensizlik vurmadan zamana
sen gel