29 2009 aralık günün hikayesi yasak aşk

Yasak Aşk
Gece yarısı gelen bir mesajla irkilmişti…kimden olabilirdi ki az önce kavga etmemiş miydi nişanlısıyla.bir özür mesajı olmalıydı..fakat sasırdı mesajı okuduğunda…bir zamanlar kalbinde derin yaralar acan birinden geliyordu mesaj.demek hala unutmamıstı onu..hala kalbini titretiyordu düşündükçe..oysa yasaktı o.imkansızdı.imkansız olmaya devam edecekti biliyordu.bunu ama bu mesaj da neyin nesiydi ne istiyordu ki hala kendisinden..yoksa yarasını kanatmaya mı gelmişti tekrar..eğer öyleyse uzak durmalıydı…
……Ama olmadı yapamadı bunu…gelen mesaj öylesine içtendi ki olamazdı kötü bir niyeti..”sanırım bu gece tehlike olusturmuyorum senin için…mesaj atabilir miyim ne dersin??”yazıyordu mesajda..nasıl da içtendi.birden titremek aldı bütün vücudunu..öyle ki yaz ortasında soba yaktıracak cinstendi bu titreme ..nasıl da üşüyordu..sevdiğini istiyordu yanında..unutamamıstı hala onu..gelse yanına,bi sarılsa sevdiğine tüm sıkıntılarını unutacak dünyalar onun olacaktı..ve beklediği mesaj geldi;”dısarı cıkıyorum gel al beni.”sonunda onunla aynı sehirdelerdi demek.cok önceleri onun uzak bir sehre gittiğini duymustu..cok uzaklarda zannederken yanıbasında olduğunu öğrenince küçük bir cocuk misali sevindi..ve kosar adımlarla gitti sevdiğine
….İşte ordaydı..onu bekliyordu yine eskisi gibi..sokak lambasının altında nasıl da tatlı görünüyordu..kostu ve sıkı sıkı sarıldı ona..kokusunu içine cekti..tuttu kolundan,yaramaz cocuklar gibi sokaklarda kosturdu durdu..mutluydu ya işte var mıydı bundan daha ötesi.evine davet etti onu…biliyordu geleceğini..kıramazdı sevdiği onu.zaten hiç kırmamıstı…sadece bir konu hariç(!)…onu da hatırlamak bile istemiyordu artık..misafirine hosgeldin demek için tekrar sarıldı sıkı sıkı..bırakmak istemiyordu..zaten bu defa bırakmayacaktı onu..seneler sonra onu bulmusken tekrar kaybetmek işine gelmiyordu.sarıldı,öptü,kucağında yatırdı..oysa bunları yaparken anlamadığı birsey vardı;seneler önce kendisini uğruna terk ettiği sevgilisi yok muydu artık?yoksa kendisi gibi o da mı aldatıyordu sevdiğini??aslına bakarsan umrunda da değildi..büyülü bir dünyadaydı..baska hiçbir sey keyfini kacıramazdı.
…fakat sonra..sonra nedense bu büyü bozuldu adeta..sevdiğinin gidisi de gelişi gibi ani olmustu..belli ki pisman olmustu yasadıklarından..belli ki yanlıs birsey yaptığını yeni anlamıstı…kosar adımlarla indi basamakları..köşeyi dönene kadar kostu..birden ağır bir pişmanlık kapladı kendisini..neden yapmıstı ki bunu?neden yeni bulmusken tekrar kaybetmişti..nefret etti kendinden..o binaların arasında kaybolurken kendine küfürler yağdırıyordu..kimbilir bir daha ne zaman görecekti onu?bilinmezliklerle gitti kendi yoluna.acı bir burukluk kapladı benliğini…bu kaybedişin bir burukluğu olmalıydı…acı ve dayanılmaz…

Yasak Aşk
Gece yarısı gelen bir mesajla irkilmişti…kimden olabilirdi ki az önce kavga etmemiş miydi nişanlısıyla.bir özür mesajı olmalıydı..fakat sasırdı mesajı okuduğunda…bir zamanlar kalbinde derin yaralar acan birinden geliyordu mesaj.demek hala unutmamıstı onu..hala kalbini titretiyordu düşündükçe..oysa yasaktı o.imkansızdı.imkansız olmaya devam edecekti biliyordu.bunu ama bu mesaj da neyin nesiydi ne istiyordu ki hala kendisinden..yoksa yarasını kanatmaya mı gelmişti tekrar..eğer öyleyse uzak durmalıydı…
……Ama olmadı yapamadı bunu…gelen mesaj öylesine içtendi ki olamazdı kötü bir niyeti..”sanırım bu gece tehlike olusturmuyorum senin için…mesaj atabilir miyim ne dersin??”yazıyordu mesajda..nasıl da içtendi.birden titremek aldı bütün vücudunu..öyle ki yaz ortasında soba yaktıracak cinstendi bu titreme ..nasıl da üşüyordu..sevdiğini istiyordu yanında..unutamamıstı hala onu..gelse yanına,bi sarılsa sevdiğine tüm sıkıntılarını unutacak dünyalar onun olacaktı..ve beklediği mesaj geldi;”dısarı cıkıyorum gel al beni.”sonunda onunla aynı sehirdelerdi demek.cok önceleri onun uzak bir sehre gittiğini duymustu..cok uzaklarda zannederken yanıbasında olduğunu öğrenince küçük bir cocuk misali sevindi..ve kosar adımlarla gitti sevdiğine
….İşte ordaydı..onu bekliyordu yine eskisi gibi..sokak lambasının altında nasıl da tatlı görünüyordu..kostu ve sıkı sıkı sarıldı ona..kokusunu içine cekti..tuttu kolundan,yaramaz cocuklar gibi sokaklarda kosturdu durdu..mutluydu ya işte var mıydı bundan daha ötesi.evine davet etti onu…biliyordu geleceğini..kıramazdı sevdiği onu.zaten hiç kırmamıstı…sadece bir konu hariç(!)…onu da hatırlamak bile istemiyordu artık..misafirine hosgeldin demek için tekrar sarıldı sıkı sıkı..bırakmak istemiyordu..zaten bu defa bırakmayacaktı onu..seneler sonra onu bulmusken tekrar kaybetmek işine gelmiyordu.sarıldı,öptü,kucağında yatırdı..oysa bunları yaparken anlamadığı birsey vardı;seneler önce kendisini uğruna terk ettiği sevgilisi yok muydu artık?yoksa kendisi gibi o da mı aldatıyordu sevdiğini??aslına bakarsan umrunda da değildi..büyülü bir dünyadaydı..baska hiçbir sey keyfini kacıramazdı.
…fakat sonra..sonra nedense bu büyü bozuldu adeta..sevdiğinin gidisi de gelişi gibi ani olmustu..belli ki pisman olmustu yasadıklarından..belli ki yanlıs birsey yaptığını yeni anlamıstı…kosar adımlarla indi basamakları..köşeyi dönene kadar kostu..birden ağır bir pişmanlık kapladı kendisini..neden yapmıstı ki bunu?neden yeni bulmusken tekrar kaybetmişti..nefret etti kendinden..o binaların arasında kaybolurken kendine küfürler yağdırıyordu..kimbilir bir daha ne zaman görecekti onu?bilinmezliklerle gitti kendi yoluna.acı bir burukluk kapladı benliğini…bu kaybedişin bir burukluğu olmalıydı…acı ve dayanılmaz…