01 2010 ocak günün hikayesi (İYİLİK VE VEFA)

01 2010 ocak günün hikayesi (İYİLİK VE VEFA)

İYİLİK VE VEFA

Bir kurdu avcılar fena halde sıkıştırmıştır.
Kurt ormanda oraya buraya kaçmakta, ancak
peşindeki avcıları bir türlü ekememektedir
Canını kurtarmak için deli gibi koşarken bir köylüye
rastlar.
Köylü elinde yabasıyla tarlasına girmektedir.
Kurt, adamın önüne çöker ve yalvarmaya başlar.
Ey insan ne olur yardım et bana, peşimdeki avcılardan
kaçacak nefesim kalmadı, eğer sen yardım etmezsen
biraz sonra yakalayıp öldürecekler.
" Köylü bir an düşündükten sonra yanındaki boş çuvalı
açar, kurda içine girmesini söyler.
Çuvalın ağzını bağlar, sırtına vurur ve yürümeye
devam eder.
Birkaç dakika sonra da avcılara rastlar.
Avcılar köylüye bu civarda bir kurt görüp görmediğini
sorarlar, köylü "görmedim" der ve avcılar uzaklaşır.
Avcıların iyice uzaklaştığından emin olduktan sonra
köylü sırtındaki torbayı indirir, ağzını açar, kurdu dışarı
salar.
"Çok teşekkür ederim" der kurt, "Bana büyük bir iyilik
yaptın"
"Önemli değil" der köylü ve tarlasına gitmek üzere
yürümeye baslar.
"Bir dakika" diye seslenir kurt: Çok uzun zamandır bu
avcılardan kaçıyorum, çok bitkin düştüm, açım,
kuvvetimi toplamam için bir şeyler yemem lazım ve
burada senden başka yiyecek bir şey yok."
Köylü şaşırır:
"Olur mu, ben senin hayatını kurtardım."
"Yapılan iyiliklerden, verilen hizmetlerden daha çabuk
unutulan bir şey yoktur" der kurt.
"Ben de kendi çıkarım için senin iyiliğini unutmak ve
seni yemek zorundayım.
" Bir süre tartıştıktan sonra, ormanda karşılarına
çıkacak olan ilk üç kişiye bu konuyu sormaya ve ona
göre davranmaya karar verirler.
Karşılarına önce yaşlı bir kısrak çıkar.
" Ne vefası " der kısrak,
"Ben sahibime yıllarca hizmet ettim, arabasını çektim,
taylar doğurdum, gezdirdim. Ve yaşlanıp bir işe
yaramadığımda beni böylece kapıya koydu...
" Bir sıfır öne geçen kurt sevinirken bir köpeğe
rastlarlar.
"Ben hizmetin değerini bilen bir efendi görmedim" der
köpek, " Yıllardır sadakatle hizmet ederim sahibime
koyunlarını korurum, yabancılara
saldırırım, ama o beni hergün tekmeler, sopayla
vurur..."
Kurt köylüye döner,
"İşte gördün" der. Köylü de son bir çabayla
"Ama üç diye konuşmuştuk, birine daha soralım, sonra
beni ye" diye cevap verir.
Bu kez karşılarına bir tilki çıkar.
Başlarından geçenleri, tartışmalarını anlatırlar.
Tilki hep nefret ettiği kurda bir oyun oynayacağı için
keyiflenir.
"Her şeyi anladım da" der tilki
"Bu küçücük torbaya sen nasıl sığdın?
" Kurt bir şeyler söyler, tilki inanmamış gibi yapar:
"Gözümle görmeden inanmam...
" İşin sonuna geldiğini düşünen kurt torbaya girer
girmez, tilki köylüye işaret eder ve köylü torbanın
ağzını sıkıca bağlar.
Köylü eline bir taş alır ve
"Beni yemeye kalktın ha nankör yaratık" diyerek
torbanın içindeki kurdu bir süre pataklar.
Sonra tilkiye döner
"Sana minnettarım beni bu kurttan kurtardın" der.
Tilki de "Benim için bir zevkti" diye cevap verir.

O an köylünün gözü tilkinin parlak kürküne takılır, bu
kürkü satarsa alacağı parayı düşünür ve hiç
beklemeden elindeki taşı
kafasına vurup tilkiyi öldürür.
Sonra da torbanın içindeki kurdu ayağıyla dürter:"
Haklıymışsın kurt, yapılan iyilikten daha
çabuk unutulan bir şey yokmuş