05 2010 ocak günün hikayesi kulak

Konu: 05 2010 ocak günün hikayesi kulak Salı Ocak 05, 2010 3:45 am

05 2010 ocak günün hikayesi kulak

Fedakar Anne

Bebegimi görebilir miyim?" dedi yeni anne. Kucagina yumusak
bir bohça verildi ve mutlu anne, bebeginin minik yüzünü
görmek için kundagini açti ve saskinliktan adeta nutku
tutuldu!Anne ve bebegini seyreden doktor hizla arkasini
döndü ve camdan bakmaya basladi. Bebegin kulaklari
yoktu...Muayenelerde, bebegin duyma yetisinin etkilenmedigi,

sadece görünüsü bozan bir kulak yoksunlugu oldugu
anlasildi.Aradan yillar geçti, çocuk büyüdü ve okula
basladi.Bir gün okul dönüsü eve ko sarak geldi ve kendisini
annesinin kollarina atti.Hiçkiriyordu... Bu onun yasadigi ilk
büyük hayal kirikligiydi; Aglayarak "Büyük bir çocuk bana
ucube dedi..."Küçük çocuk bu kadersizligiyle büyüdü.
Arkadaslari tarafindan seviliyordu ve oldukça da basarili bir
ögrenciydi.Sinif baskani bile olabilirdi; eger insanlarin arasina
karismis olsaydi. Annesi, her zaman ona "Genç insanlarin
arasina karismalisin" diyordu, ancak ayni zamanda yüreginde
derin bir acima ve sefkat hissediyordu.Delikanlinin babasi,
aile doktoru ile oglunun sorunu ile ilgili görüstü; "Hiçbir sey
yapilamaz mi?" diye sordu.Doktor "Eger bir çift kulak
bulunabilirse, organ nakli yapilabilir" dedi. Böylece genç bir
adam için kulaklarini feda edecek birisi aranmaya
baslandi.Iki yil geçti bir gün babasi "Hastaneye gidiyorsun
oglum, annen ve ben, sana kulaklarini verecek birini bulduk
ancak unutma bu bir sir" dedi. Operasyon çok basarili geçti.
Yeni görünümüyle psikolojisi de düzelen genç, okulda ve
sosyal hayatinda büyük basarilar elde etti. Daha sonra
evlendi ve diplomat oldu.Yillar geçmisti, bir gün babasina
gidip sordu: "Bilmek zorundayim, bana bu kadar iyilik yapan
kisi kim? Ben o insan için hiçbir sey yapamadim... Bir sey
yapabilecegimi de sanmiyorum" dedi Babasi, "fakat anlasma
kesin, su anda ögrenemezsin, henüz degil..." Bu derin sir
yillar boyunca gizlendi. Ancak bir gün açiga cikma zamani
geldi... Hayatinin en karanlik günlerinden birinde, annesinin
cenazesi basinda babasiyla birlikte bekliyordu.Babasi
yavasça annesinin basina elini uzatti; Kizil kahverengi saçlarini
eliyle geriye dogru itti; annesinin kulaklari yoktu. "Annen
hiçbir zaman saçini kestirmek zorunda kalmadigi için çok
mutlu oldu" diye fisildadi babasi "..ve hiç kimse, annenin daha
az güzel oldugunu düsünmedi degil mi?" Gerçek güzellik
fiziksel görünüse bagli degildir,ancak kalptedir! Gerçek
mutluluk, gördügün seyde degil, asil görünmeyen yerdedir.
Gerçek sevgi, yapildigi bilinen seyde degil, yapildigi halde
bilinmeyen şeydedir