Mesaj Sayısı : 23648 Doğum tarihi : 01/04/65 Kayıt tarihi : 17/02/08 Yaş : 59 Nerden : insanligin oldugu yerden
Konu: 06 Kasım 2010 Cumartesi, Günün Şiiri, Cuma Kas. 05, 2010 6:30 pm
Yüzümde maske var
yüzümde yine gülümseyen maskem gülüyorum çevremdeki insanlara herkese mutluymuşum gibi davranıyor bilmiyorlarki her gülümseyişte iki damla gözyaşı var anlamıyorlar... ------------------------------------------------------------ --------------------------------------- gece yattığım zaman çıkarıyorum maskemi koyuyorum yatağımın baş ucuna bakıyorum aynaya iki tane ben var karşımda gündüz başka gece başka iki yüz ben bile tanıyamıyorum bazen kendimi aldanıyorum mutluluğumada mutsuzluğumada geceleri daha çok seviyorum bu yüzden kimse görmüyor mutsuzluğumu ve gözyaşlarımı... -----------------------------------------
--------------------------- karanlığın içinde hem kendimi kaybediyorum hem de maskemi yoruluyorum artık ikili oynamaktan sıkılıyorum,bunalıyorum ağır geliyor,direnemiyorum taşıyamıyorum artık yüzümdeki fazlalığı ama zorundayım... çevremdekilerin beni mutlu görmeleri için yapıştırmalıyım yüzüme yine yalandan gülümsemeyi öyle çıkmalıyım aydınlığa bendekini bir ben bilmeliyim anlatamam derdimi kimseye o kadar ağır o kadar büyük ki anlatmaya kelime bulamam ifade edemem kendimi kimselere yoruldum dert sıkıntı anlatmaktan gözyaşı dökmekten utanıyorum artık insanların karşısında içim ağlasada gülüyorum aslında her gülümsemede iki damla gözyaşı her kahkahada haykırışlarım var gül diyorlar artık bana gül... hep gül diyorlar
sana mutlu olmak gülmek çok yakışıyor diyorlar sadece yakıştığı için mi gülmeli insan hayır... hayır ben yapamam mutlu olamadan gülemem içimden gelmeyen bir şeyi beceremem bu yüzden maskem var işte yüzümde kendimi üzdüğüm gibi çevremdekileride üzmemek için bu oyunu oynuyorum mecburum...
yüzümdeki maskeyle gerçekten mutlu olup gülene kadar yaşamak zorundayım içim ne kadar kahrolsada canım ne kadar yansada yalanda olsa yapmak zorundayım ÜZGÜNÜM...