sitekurucusu Admin
Mesaj Sayısı : 23648 Doğum tarihi : 01/04/65 Kayıt tarihi : 17/02/08 Yaş : 59 Nerden : insanligin oldugu yerden
| Konu: 9 Mayýs 2011 Günün Hikayesi C.tesi Mayıs 07, 2011 8:28 pm | |
| BEN OYNAMAK ÝSTÝYORUM Muþamba örtülü tahta masada dört kiþi oturmuþ, muhtarý bekliyorlardý. Bekleyenlerin ikisi, yaþýný baþýný almýþ adamlardý. Diðeri, sürekli yere bakan suskun bir gençti. Birisi vardý ki masada, bütün bu kalabalýk onu görmek için toplanmýþtý. Odaya giremeyenler, pencere önünde birbirlerini itip kakýp duruyorlardý.
Görmek istedikleri kiþi ise, on üç yaþýna gireli iki ay olmuþ küçük bir kýz çocuðuydu. Zeynep’ti seyrettikleri gelin. Zeynep; bukle bukle sarý saçlarýyla, korkuyla bakan ela gözleriyle, hayata direnmeye çalýþan çelimsiz vücuduyla orada neden bulunduðunu idrak edemeyecek yaþtaydý henüz.
Sokaktaki arkadaþlarýyla oyunlar oynamak, okula gitmek istiyordu. Ýstiyordu da ona soran yoktu ki; “sen ne istiyorsun?” diye. Etrafýndaki büyükleri, Zeynep’in en baþtan yazýlan kaderini yeniden yazmaya taliptiler sanki. Hâþâ! Kendilerini Tanrý mý sanýyordu bu insanlar(!) Hayat; Zeynep’in hayatý deðil de kendi hayatlarýymýþ gibi yön verip evirip çeviriyorlardý. Hiç kimse sormamýþtý Zeynep’e; “evlenmek istiyor musun?” diye.
Üzerinde eðreti duran gelinliði ile yüzüne sürülen boyalarla kendisini sirk maymunundan farksýz hissediyordu o an Zeynep. Neyi merak edipte toplanmýþtý bunca insan? Kadýnlar gününde bir çocuðun katlediliþini mi? Kaybolan ümitlerini, yok edilen düþlerini mi? Neden Zeynep ve Zeynep gibiler kendi hayatýný kendileri seçemiyor, neden istemedikleri hayatý yaþamaya zorlanmýþlar ve hâlâ zorlanýyorlardý?
Birden kalabalýkta bir uðultu baþlamýþ, beklenen konuk, elinde dolaþtýrmaktan eskittiði kara kaplý nikâh defteriyle odaya girip masadaki yerini almýþtý. Defterini açtý ve Zeynep’e dönerek sordu: “Mehmet kýzý Zeynep; Mustafa oðlu Kamil’i kocalýða kabul ediyor musun?”
Zeynep; utangaç yüzünü yerden kaldýramadý. Muhtar’ýn sözlerine de aldýrmadý. Muhtarýn birinci, ikinci ve ancak üçüncü soruþunda, kenarda dikilen babalýðý usulca masaya yanaþýp, kimseye çaktýrmadan Zeynep’in bacaðýna kuvvetli bir çimdik attý. Zeynep, uykudan uyanýr gibi kýsýk bir sesle, “evet” dedi. Kalabalýkta bir alkýþ tufaný koptu. O gün; sekiz mart Dünya Kadýnlar Günü’ydü.
Zeynep kadýn olunca anladý(!)
Emine UYSAL 8.3.2011 | |
|