21 Eylül 2011 Çarşamba, Günün Hikayesi

Konu: 21 Eylül 2011 Çarşamba, Günün Hikayesi Salı Eyl. 20, 2011 6:21 pm

MASAL DİNLERKEN YALNIZ DEĞİLSİNİZ

İçtiğimiz her su duru olmaya bilir; bazen yaşam zehirli
sularıda taşır yüreğimize istemsiz ve farkında olmaksızın...

Bir dostumu hıçkırıklar içerisinde dinlerken kalbimin kadranını
alt üst etti ve hala taşıyorum ancak bana sorun nasıl taşıyorum...
Dostum genç yaşta görücü usulü evlenip iki çocuğu olan ancak yine genç yaşta
ölüm sonucu eşini kaybeden alımlı hoş bir hanım.
Oğlu babasını kaybettiğinde 8 yaş, kızı 9 yaşındaydı ölen eşi alkol bağımlılığı olan
ve sırf bu yüzden dostum'un eziyetlerine maruz kalan bir insandı.

Şahit olurdum çok çok üzülürdüm. Üstelik rahmetli adam karısına ''sen benim Allahım'sın '' derdi
sineği dahi incitmeyen hatta bütün canlılar için canını ortaya koyabilecek merhametli,
anlayışlı, mülayim ve zekası yüksek bir insandı ( Rahmetle anıyorum) ani solunum yetmezliği dendi ölümüne ancak şaibe..
Öldü!
Ağlıyordu genç kadın ''Kocamı kaybettim ne yapacağım -''

(Aslında kocası alkol belasına düştüğünde elinden tutsaydı sevgi ve şevkatle
kimbilir adam yaşıyor olabilirdi) Cehalet neye ve kime göre
kocasını kaybettikten sonra kendisinden desteğini sevgiyi her türlü yardımı hani bir
atasözüyle karınca kararınca esirgemeyen eşinin ailesine sırt döndü,
O'na destek olacak aileside yoktu kadın hissettiği biçimde özgürdü.
Çalışıyordu sübyan'lar evde kendi kendilerine yetiyor gelecekte yaşamlarını fazlasıyla etkileyecek zararları kestire miyorlardı

Oysa oğlunu kaybetmiş anne için için yanmasına rağmen ; torunlarını oğlunun yadigarı
diye benimsemiş birlikte yaşamı teklif etmişti (Yavrum çalışıyorsun çocuklara
biz göz kulak olalım gençsin evlilik yapabilirsin hiç kimse çocuklarına
bizim yaklaştığımız gibi yaklaşamaya bilir-) derdi

(Tanrı huzurun da ve öfkemle şahidim tüm olup bitenlere)

Nafile asiydi dostum -...(Biz bize yetiyoruz derdi aileden gelen maddi desteği geri çevirmeyerek
Bir müddet sonra; oğlu internet cafeye gitmeye, hemen hemen bütün zamanı orada geçirmeye başladı
rahmetli nin ailesi çok huzursuzdu fakat ;duvarlar vardı aşamıyorlardı ne olduysa cafede oldu
çocuğun ''ağbi ''dediği kendinden bir kaç yaş büyük olan hasta ruhlu insanlar
aklını çelip çocuğa tacizde bulunmuşlar hem de defalarca ( Allah kahretsin !!!)
ardından bali, esrar ve zamanla başka alışkanlıklara sürüklemişler ,
beynine ve ruhuna empoze ettikleri söz -''Sen artık kadınsın)
Dostum hayli zaman (...( Ve hayli zaman sonra!!! ) çocuğunda ki ;değişimleri fark edir
ancak ölen eşin ailesinin anlamaması için uzaklaştıkça uzaklaşır çocuk
bugün hat safada kişilik bozukluğu olan ve tedaviye hiç bir türlü cevap veremez haldedir

Evet dostum çok ağlıyor şimdi (Bana yardım edin diyor ölen kocasının ailesine )
Rahmetlinin ailesi ondan daha perişan bir halde dört el, dört kol uzanıyorlar fakat ne çare....

Özel bir durum paylaşıyorum çünkü; ölenler var, kalanlar var ve çocuk olup büyüyenler var

Lütfen!

Lütfen!!

Lütfen diyorum; çocuklarımıza sahip çıkalıp yaşam sahne ve kuralı ile
oynandığın da keşmekeşliğin den sıyrılabilir insan, dönüşü olmayan yollara girmediği müddetçe
Elbet hatalarımızla büyürüz ancak dozu önemli değil midir?
Biz ne kadar güçlü ve sağlam düşünürsek o kadar verim alıyoruz diye düşünüyorum.
Tema çocuk; dip not...

(Gün'e taşınmış şiiri mi, duygu ve düşüncemi çürütüp rant yapmaya çalıştı bazı insanlar ;
önemsemedim ısrarcıyım çocuk ve masal da çünkü; her çocuğa masal anlatmalı
ve masalın rengi her adımda biraz daha renklenmeli bana göre masal hiç bitmemeli
zira anne ve baba olmak mezarda da bitmez öldükten sonra bizim bıraktığımız noktadan O' sancak taşınır ta ki nesilden nesile...
Evet kaf dağında yaşadığımı söyleyen arkadaşım bana bir masal anlat lütfen.... )

Aslı Aslı