Gittin bir veda sözcüğü bile bırakmadan ardında
fena bir korkudan kaçar gibi aceleci
kayboldun adressiz şehirlerde...
bel ki dönecektin yine
bir gece kapımı vuracaktın
soluk soluğa sarılacaktık birbirimize.
ama gelmedin
kaç sonbahar geçti ankara da ruhlarımızı sarartarak
ve kaç mevsim sensiz karşıladım karı ellerim üşüyerek
hatıralarla eriyip kaybolurken karlar
kaç kışı sensiz uğurladım...
ve şimdi hasretin en koyu deminde
halâ bekliyorum seni
en yorgun halimle
azrâil in gölgesinde nefes nefese
ne olur gecikme