26 Temmuz cumartesi günün hikayesi

Konu: 26 Temmuz cumartesi günün hikayesi C.tesi Tem. 26, 2008 4:53 am

Bir Babasızlık Öyküsü

Hayatta olup, yanında olmayan bir baba.Aynı evdesiniz ama varlığınız umrunda değil.
Yaş 7 ilkokul sıraları.Herkesin anne ve babası okulun ilk günü
yanında.Benim annem çalışıyor,babam ise yok.İşi var mıydı
bilemiyorum.Komşuya emanet edilmiş bir çocuk. Komşumuz tuttu
elimden,okul yolundayız.Yolda babamla karşılaştık.Yanında bir arkadaşı
vardı.Beni gördüğü halde iki yabancı gibi yanyana geçiştik.Üzülme dedi
komşumuz,cahil adam.O öyle yetişmiş dedi , bana teselli olsun
diye.Kızım deyip sarılsaydı bana,dünyaları verseler değişmezdim.Kırık
bir kalple başladım okulun ilk gününe.
Okul bahçesindeyiz herkesin babası ve annesi yanında, imrenerek
bakıyorum onlara.Okul zili çalıyor, içeriye giriyoruz, el sallıyor
herkes anne ve babasına.Bazılarının ağlama gibi bir lüksü de var,
ayrılmıyor anne ve babasından.Ben ise hayali bir baba yaptım kendime,
en uzun boylu amcaya el salladım kendimi mutlu etmek için.İyi ki hayal
edebiliyordum çünkü beni mutlu ediyordu o anlık hayallerim.
Yıllarca böyle oldu.İyi ki annem vardı yanımda.Onun sevgisini hep
hissettim.Uzun yıllar çalıştı beni okutmak için.Bir kızın okula gitmesi
gereksizdi babam için.Tek suçum kız çocuğu olmaktı,cahiliye devri
gibi.Attı beni kendi eliyle kazdığı babasızlık mezarına.Hiç sarılmadı
bana,duyamadım baba kokusunu.
Yaş 19.Gizli gizli okumalar bitti ve ben evleniyorum.Düğün günüm,artık
evden çıkıyorum.Evdeki herkese sarılıp vedalaştım.Gözlerim babamı
arıyordu ama babam evde yoktu.Ah baba dedim,bugün de mi?Sarılmak
istediğim,sana ihtiyacım olan en önemli an.19 yılı telafi edebilirdik
bugün.Sen farkında olmasan da, ne kadar ihtiyacım var sana yeni bir
hayata adım atarken.Ve düğün salonunun kapısındayız. Babam orada gelen
misafirlerle ilgileniyor.Başkalarıyla ilgileniyorsun baba.Benimse sana
ne kadar ihtiyacım var baba...
30 yaşında bir anneyim artık ve 2 oğlum var.3 yıl önce hastalandı
babam.Onun tek önemsediği erkek evladı yok yanında.Hastanede ben varım
yanında.Hastalığı atlattı ve ben evime dönüyorum.Elini öptüm
babamın.Tuttu kollarımdan kendine çekti beni, sarıldı.Yıllardır
hasretini çektiğim,hayalini kurduğum sahne.Onun gözünden dökülen yaşlar
omuzumu ıslatmıştı.Allah'ım nasıl da hasret kalmışım baba kokusuna.Ne
güzel bir kokuymuş bu,saatlerce öyle kalabilirdim.Beni sevdiğini
söylemese de, gözyaşları herşeyi anlatmıştı .Geç de olsa sarılmıştı
babam bana...
İçimdeki 7 yaşındaki kız çocuğu,başını kaldırmıştı yerden.Artık umutsuz
değildi,hayalleri gerçekleşmişti.Hala hayal kuruyorum ve hayalleri
gerçekleştiren Rabbime şükrediyorum.
Ne olur sarılın kızlarınıza...Onların ihtiyacı var baba kokusuna...